| Ed Ipskamp
|
Mijn naam is Ed Ipskamp, geboren in Bolnes in 1947 en daar ook getogen. Later verhuisd naar Rotterdam en inmiddels weer terug in Ridderkerk.
|
|
Na allerlei baantjes: stratenmaker, taxi-, vrachtwagen- en buschauffeur, uiteindelijk woonmaatschappelijk werker geworden. Later werd dat omgedoopt tot woonconsulent. De laatste jaren bij Rotterdamse woningcorporaties gewerkt en inmiddels met pensioen.
Ik speel al heel lang trombone en in mijn jonge jaren met een showband door Europa getrokken. Veel in Frankrijk en Duitsland en zelfs op de mooie eilanden Sicilië en Jersey opgetreden. Vanwege drie kleine kinderen daar toch na een paar jaar mee gestopt. Ik was te veel van huis. Nu speel ik in de Senioren Big Band Rotterdam en ik val hier en daar in bij andere orkesten.
Ik ben pas in de jaren negentig begonnen met schrijven en stuurde mijn epistels naar Schrijfnet. Een website waar heel veel schrijvers en dichters hun kunsten vertoonden. Via commentaren, tips en aanwijzingen gaf en kreeg je dan feedback waar je veel van leerde.
Een boodschap op papier overbrengen kan lastig zijn. Daarom: ‘schrijven is schrappen’.
Roosje
Eenzaam in een veld vol bloemen
Staat er één zo lang in knop
Bang voor alles wat kan zoemen
Neemt geen warmte in zich op
Slechts de ochtenddauw betast haar
Nog niet beschermd door de zon
Zelfs de vogelzang verrast haar
Was het de nacht maar die begon
Kleurrijk in een veld vol rozen
Staat een rode roos in knop
Bang om roder nog te blozen
Vangt zij slechts geluiden op
Zo gesloten en zo kwetsbaar
Van haar schoonheid niet bewust
En het vlindertje ontwijkt haar
Geen bij die op het knopje rust
Eenzaamheid en bange dagen
Gaan voorbij in het bloemenveld
Nog wil zij geen bij behagen
Lentedagen zijn geteld
Als de knetterende donder
Het voorjaar uitgeleide doet
Gebeurt er toch dat grote wonder
Het roosje krijgt een beetje moed
Wuivend in een veld vol rozen
Staat er één in volle pracht
Een bijtje heeft haar uitgekozen
Zo lang heeft hij op haar gewacht
Als haar blaadjes zich ontvouwen
Ziet hij wat hij lang al wist
Altijd was hij vol vertrouwen:
Zij is de zoetste, onbetwist
Ed Ipskamp
Dorpsgeur (Bolnes)
In de kromming van de dijk
werd elk jaar een schip geboren
De hamers klonken kranig en
na de doop de dorpsfanfare
Het ketelpak, de blauwe kruik
en moeder bij de co-op met boekje
schrijf maar op een onsje stroop
en heb je wel gehoord van die
De achterdeur stond altijd open
voor de dief. Hij stal de praatjes
en verkocht ze aan de kastelein
voor ouwe klare soms met suiker
Nu de flats en Rotturdammers
die het dorpsplein vernieuwend
hebben omgebracht met fratsen
waar de boer niet zaaien kan
Mijn stadse dorp aan het water
de veerman heet Van Brienenoord
Waar eens de fluit de schafttijd blies
hangt nu de vlag van snelle zaken
Ed Ipskamp
Schilderij
Jij stond in het zachte licht
Voor mij het mooiste vergezicht
Je leidde mensen door de zaal
Steeds herhalend dat verhaal
Van schilders nu bijeen vergaard
In lijsten aan de muur bewaard
Bij alle woorden die je zei
Verbleekte elk schilderij
Jij vertelde keer op keer
Van Rembrandt, Rubens en Vermeer
In eigen tijd vaak weggehoond
Na hun sterven pas beloond
Ik dronk jouw woorden, honingzoet
Als goede wijn met gouden gloed
Jij was bij alles wat je zei
Nog mooier dan een schilderij
Jij stond daar zo mooi te zijn
Bij kunstenaars die met hun schijn
Hun eigen schoonheid laten zien
Die ooit verloren gaat misschien
Had ik maar linnen en penseel
Waarmee ik dan de kleur verdeel
Het zou nooit worden zoals jij:
Veel mooier dan een schilderij
Jij wordt wakker en ik vrij
Met jou: het mooiste schilderij
Door oude meesters ooit gemaakt
Heeft mijn hart voorgoed geraakt
In alle kamers van mijn ziel
Hangt jouw portret waarop ik viel
Daar in die zaal, jij keek naar mij
Nog mooier dan een schilderij
Ed Ipskamp
---
© Ed Ipskamp
---
Eerste plaatsing
op website
'De Ridder Dichters'
24 juni 2019
|
|
|
|
